[. . .] Αλήθεια, ποια γνώση θα `χαμε σήμερα για τις συνήθειες και τον τρόπο ζωής, για την πληθυσμιακή σύνθεση, για τα είδη κατοικίας, ενδυμασίας, τρόπους λατρείας, καθημερινών δρώμενων, εθίμων και παραδόσεων, της οικονομίας, των θρύλων, δεισιδαιμονιών, προκαταλήψεων, ασθενειών και όλων εκείνων των ασχολιών και των ανθρωπίνων ενεργειών που διαδραματίστηκαν σε χρόνους και καιρούς αλαργινούς; Και ποια εικόνα θα `χαμε χωρίς τις τόσο περίτεχνες και λεπτομερέστατες γκραβούρες; Όλα τούτα τα χρωστάμε σ` αυτούς που ήταν ξελογιασμένοι με το άγνωστο, την πολυμάθεια, που `χαν τον κίνδυνο στο αίμα τους. Αλλά και στους άρπαγες, τους αχόρταγους, τους άπληστους. Μέσα από τα μάτια όλων αυτών που διαβήκαν τους λαμιώτικους ανηφορικούς λασπόδρομους, που ξάπλωσαν σε κάποιον αχυρώνα και φάγαν απ` τον τέτζερη τον γιομάτο κάρβουνα, μέσα από την οξυδέρκεια και τη γραφίδα όλων αυτών, θα ταξιδέψουμε σ` εκείνες τις αλλοτινές, απόμακρες εποχές. Θα περιηγηθούμε στην παρακαταθήκη τους και στην κληρονομιά τους. Στις σελίδες τις γεμάτες θησαυρό.

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]