Με κέφι και τραγούδι δε χόρταινε να βλέπει ο Λάκης ο Φασολάκης τον κόσμο από ψηλά. Όση ώρα πετούσαν, δεν έπαψε το χρυσό φασόλι να μιλά. Και να του λέει για παιδιά, παππούδες και γιαγιάδες που αγαπάνε τα φασόλια, αλλά συχνά κοιμούνται νηστικοί. «Ακούς εκεί!» φώναξε αγανακτισμένος ο Λάκης Φασολάκης. «Άλλοι να τρώνε με χρυσά κουτάλια, κι άλλοι να βλέπουνε τη φασολάδα με τα κιάλια!» Ένα ονειρικό παραμύθι, για να το ακούν τα μικρά παιδιά και να το διαβάζουν τα μεγαλύτερα.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
