Η μελέτη αυτή δίνει μια εικόνα του μορφολογικού πλούτου που έχει το λαϊκό θέατρο της Χερσονήσου του Αίμου, με επίκεντρο τα ελληνικά φαινόμενα, και κατατάσσει το υλικό σε μια ανελικτική σειρά, ξεκινώντας από απλά προδρομικά φαινόμενα και καταλήγοντας σε σύνθετες μορφές εξελιγμένου λαϊκού θεάτρου. Διαπιστώνεται ότι οι ελληνικές μορφές του παραδοσιακού λαϊκού θεάτρου (σε αντιδιαστολή με το μοντέρνο λαϊκό θέατρο, που δεν είναι αντικείμενο αυτής της μελέτης) εντάσσονται αβίαστα σ` έναν ευρύτερο πολιτισμικό χώρο, ο οποίος εκτείνεται από τα περίχωρα της Βιέννης ως τα βάθη της Μικρασίας. Εφαρμόζεται η συγκριτική μεθοδολογία, όπου παρόμοια φαινόμενα συνεξετάζονται ανεξάρτητα από χώρα και γλώσσα. Κατ` αυτό τον τρόπο φαίνεται ανάγλυφα η πολιτισμική διαστρωμάτωση των περιοχών της Βαλκανικής, οι οποίοι έχουν, τουλάχιστον στο πεδίο του λαϊκού θεάτρου, πολλά κοινά στοιχεία.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]