Από το 1508 ως το 1512, ο Μιχαήλ Άγγελος βρίσκεται στη Ρώμη.

Ο πάπας Ιούλιος Β` του έχει αναθέσει να εικονογραφήσει την οροφή στην Καππέλλα Σιστίνα - έργο ορόσημο στην ιστορία της Αναγέννησης.

Όμως ο ίδιος ο καλλιτέχνης δυσφορεί. Η πραγματική κλίση του, είναι η γλυπτική· η ζωγραφική σε τέτοιο ύψος απαιτεί υπεράνθρωπο κόπο, η σωματική του καταπόνηση είναι μεγάλη. Και οι προστριβές με τον ποντίφηκα, μια από τις πιο ισχυρές προσωπικότητες του καιρού του, συνεχείς...

Το λιμπρέττο του Κώστα Κουτσουρέλη, "Ο Μιχαήλ Άγγελος στη Ρώμη" (για το μουσικό έργο όπερας δωματίου του Φίλιππου Τσαλαχούρη), αφηγείται τη σχέση αυτών των δύο ανδρών. Στα δρώμενα ενός μονάχα πρωινού, τοποθετημένου στον μακρινό χειμώνα του 1511, καταγράφει τους ψυχικούς αναβαθμούς μιας δύσκολης συνάντησης: από την απόγνωση στην οργή· από τη σύγκρουση στη συνοδοιπορία· από την αρχική παραίτηση στην ύψωση του τέλους, την πλήρωση και την καταλλαγή.

Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, ακούγεται η φωνή του ίδιου του Μιχαήλ Αγγέλου. Μια επιλογή από τα σονέττα, τα επιγράμματα και τα γράμματά του, τα περισσότερα της ίδιας περιόδου, φωτίζουν τον άνθρωπο και τη ζωή του. Αλλά και μας θυμίζουν γιατί εκτός από μέγιστος γλύπτης, ζωγράφος και αρχιτέκτονας συγκαταλέγεται στους κορυφαίους ποιητές της εποχής του.