«Γι` αυτόν, λοιπόν, το λόγο -επειδή μας μετέδωσε την πολιτισμική παράδοση- ολόκληρη η ανθρωπότητα είναι οφειλέτης έναντι της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, η οποία διατήρησε εκείνη την ιστορική κληρονομιά της Μιλήτου, της Αθήνας, της Αλεξάνδρειας, της Αντιόχειας και των άλλων πόλεων. Δεν υπήρξε, λοιπόν, μεγαλύτερη κακοτυχία από την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης από τις τουρκικές ορδές, και ίσως να μην υπάρχει μεγαλύτερη ατίμωση για την Ευρώπη από το να πρέπει να ατενίζει τον τουρκικό βαρβαρισμό μέσα στη Μίλητο, στην Έφεσο, στην Πέργαμο, στο Βυζάντιο, στη Σμύρνη, (την πατρίδα του Ομήρου), στην Αδριανούπολη, στην Αντιόχεια, στην Τραπεζούντα και αλλού, στις πόλεις που ήταν πάντοτε ελληνικές. . .» Φεδερίκο Κάρλος Κρούτβιγκ Σαγρέδο, «Το Ελληνικό Θαύμα: από τη μαγεία στην επιστήμη», Χώρα των Βάσκων, Μάιος του 1993.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]