Αυτή περίπου ήταν η πρώτη – πρώτη διαταγή του Ιαταλοφασιστικού στρατού, μόλις μπήκε στα Φιλιατρά. Τον Μάη 1941, που άρχισε η κατοχή! Παρ’ όλα αυτά οι φανατικοί κυνηγοί όπως οι δυο παππούδες σου. Ο πατέρας του πατέρα σου ο Αριστείδης Κοκκινέας που τον βγάζαμε ισόβιο πρόεδρο του συλλόγου των κυνηγών των Φιλιατρών, γιατί ήταν ο τρομερότερος κυνηγός που συναντήσαμε σε όλη μας τη ζωή, μα κι ο πατέρας της μητέρας σου, ο Κανέλλος Τσετσενέκος, που σαν γύρισε απ’ την Αμερική μετανάστης το 1923 είχε φέρει ένα καταπληκτικό νορβηγικό δίκαννο κυνηγητικό όπλο, που έριχνε φυσίγγια γεμισμένα και με μαύρη μα και με λευκή μπαρούτη, ευθύβολο και με μεγάλο βεληνεκές, μα και εγώ κι ελάχιστοι άλλοι, δεν παραδώσαμε τα κυνηγητικά καλά μας όπλα! Η ιδέα ήτανε του προέδρου των κυνηγών, του παππού σου! Αυτός είπε σε μας όλους του φανατικούς κυνηγούς που εμπιστευότανε:

- Δεν θα παραδώσουμε τα κυνηγητικά μας όπλα! Επειδή όμως είναι ρουφιάνοι γύρω μας, να τι θα κάνουμε: Στη καλή θήκη του καλού κυνηγητικού μας όπλου θα βάλουμε ότι πιο άχρηστο μπροστογεμές όπλο βρούμε του… παππού μας και του προπάππου μας! Εν ανάγκη θ’ αγοράσουμε ένα άχρηστο τέτοιο όπλο! Θα το βάλουμε αυτό το άχρηστο όπλο μέσα στη θήκη του καλού μας όπλου και αυτό θα παραδώσουμε στους Ιταλούς! Θα φροντίσουμε να περάσουμε και μέσα απ’ την κεντρική πλατεία των Φιλιατρών, κρατώντας την καλή θήκη με τ’ άχρηστο όπλο μας μέσα! Έτσι θα μας δουν όλοι οι Φιλιατρινοί και οι… ρουφιάνοι και θα πιστέψουν ότι παραδώσαμε τα καλά μας τα όπλα!! Προσοχή την… κομπίνα αυτή δεν θα την πείτε στους άλλους κυνηγούς που παρέδωσαν τα όπλα τους, γιατί μπορεί να ζηλέψουν και να σας… καρφώσουν στους Ιταλούς! Έτσι θα κρατήσουμε τα καλά μας όπλα και κρυφά θα… κυνηγάμε συνέχεια!!

Έτσι κι έγινε. Διοργανώσαμε όλοι οι φανατικοί κυνηγοί ολόκληρο σύστημα κατασκοπίας και αντικατασκοπίας. Παραφυλάγαμε όχι το θήραμα μα τις… Ιταλικές περιπόλους! Όταν έφευγαν ειδοποιούσε, ο ένας τον άλλο και ενώ ακόμα απαγορευότανε η κυκλοφορία ανθρώπων έξω απ’ τα σπίτια με φασιστική διαταγή, γιατί ήτανε μία–δυο ώρες πριν να… χαράξει το γλυκοχάραμα της μέρας, εμείς ξεμυτούσαμε αθόρυβα και πηγαίναμε για… κυνήγι! Ο καθένας ξεχωριστά, σ’ αντίθετη μεριά, για παν ενδεχόμενο! Ανεβαίναμε στα Φιλιατρινά βουνά, και βέβαιοι πια πως δεν υπάρχει εκεί στρατός κατοχής αρχίζαμε το ντουφεκίδι… ανενόχλητοι! Κυνηγούσαμε λαγούς, πέρδικες, ορτύκια, τσίχλες, τρυγόνια, κι ότι άλλο βάλει ο νους σου, πολύτιμα όλα για την οικογένεια και για μας, μπρος στην πείνα της κατοχής, που άρχιζε κι όλας! Τα όπλα μας τα είχαμε λυμένα μέσα σε σακιά που κουβαλούσαμε στη πλάτη. Εκεί βάζαμε και τα θηράματα μας όταν επιστρέφαμε στη πόλη μας τα Φιλιατρά. Βράδυ βαθύ πάλι! Με απαγορευμένη την κυκλοφορία! Όταν όλοι κοιμόνταν! Όπως όταν φεύγαμε! Με διοργάνωση πάλι κατασκοπίας κι αντικατασκοπίας για τα φασιστικά περίπολα! Σκιές και αθόρυβα φαντάσματα και στο έβγα μας και στο έμπα μας! Αυτό κράτησε σ’ όλη την Ιταλογερμανική φασιστοναζιστική κατοχή χωρίς κανένα δυσάρεστο απρόοπτο! Άσε που μερικοί από μας, πήγανε και στον ΕΛΑΣ, αντάρτες, πολεμώντας τον καταχτητή φασιστοναζί με πρώτο όπλο τους το κυνηγητικό, μέχρι να πάρουνε πολεμικά όπλα από τα λάφυρα των καταχτητών μας! Μια μέρα κυνηγώντας στις ερημιές έτσι, έφτασα στη… ψηλότερη κορφή του βουνού της Ιθώμης!