Η Ελλάδα στα τέλη του 19ου αιώνα βρίσκεται σε έξαρση· προσμένει την ανάσταση του Ελληνισμού. Μια καινούρια δυναμική με μεσσιανική αντίληψη περί του «Λαού» αναπτύσσεται. Η Μεγάλη Ιδέα λειτουργεί ως σχολείο του λαϊκού ριζοσπαστισμού. Εθνικισμός, λαϊκισμός, αστισμός συγχωνεύονται σε ένα ενιαίο ρεύμα που προσδιορίζει τα βασικά χαρακτηριστικά του κλίματος της εποχής. Εφόσον δεν έχουν επιλυθεί ούτε το εθνικό ούτε το ανορθωτικό, ο λαϊκός παράγοντας, προβάλλοντας τα δημοκρατικά και πατριωτικά αιτήματα, αναδεικνύεται στη σπουδαιότερη κινητήρια δύναμη της αστικοποιητικής διαδικασίας. (...)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
