Λένε πως η απόσταση της ευτυχίας από τη δυστυχία είναι μονάχα μια σπίθα φωτός. Μια διάφανη κλωστή που διαχωρίζει τη μια έννοια από την άλλη. . . Ένα βήμα μπρος πίσω. Και δεν χρειάζεται παρά μονάχα ένα στραβοπάτημα για ν` ανατρέψει το ένα τ` άλλο. Η Αφροδίτη, δοσμένη βαθιά στο μεγάλο της έρωτα για τον Ίκαρο, βίωνε την απέραντη ευτυχία σαν κάτι αιώνιο κι άφθαρτο. Δεν υποπτεύθηκε ούτε στιγμή πως ένα ολίσθημα ήταν αρκετό να κατεδαφίσει το οικοδόμημα αυτής της ευτυχίας και να την παρασύρει σ` έναν καταστροφικό τυφώνα που θα σάρωνε τα πάντα στη ζωή της. Πλούτη, ευτυχία, γαλήνη, παιδί θα χαθούν και μια αρρώστια θ` αλλάξει ριζικά τη ζωή της. Παρ` όλα αυτά, μια δύναμη μέσα της τη βοηθάει ν` αντισταθεί και να κρατηθεί απ` το όνειρό της. Γιατί υπάρχουν πολλά μονοπάτια που οδηγούν στην ευτυχία!

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]