Η Κούλα Ξηραδάκη είχε το πάθος των ανθρώπων που δεν συνηθίζουν (δεν τους αρέσει ίσως) να περπατούν στις πλατιές άνετες λεωφόρους, αλλά προτιμούν να εξερευνούν, να ανακαλύπτουν ή/και να ανοίγουν νέα μονοπάτια. Ως ιστορικός ήθελε να ερευνήσει το παρελθόν όχι για να το χρησιμοποιήσει επαγγελματικά, αλλά γιατί την ενδιέφερε προσωπικά. Ασχολιόταν με την Ιστορία από προσωπική `ανάγκη`, όπως οι ποιητές γράφουν πονήματα. Και της άρεσαν τα ποιήματα. Όλα της τα βιβλία έχουν στίχους...
...Προσωπικά, δούλεψα τη αυτοβιογραφία της Κούλας Ξηραδάκη πιστή στο σύνθημα της: Δεν αφήνουμε στη μέση τις δουλειές μας. Δεν τα παρατάμε! Τασούλα Βερβενιώτη
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
