`Το πνεύμα του οικουμενικό, έχει πάντα την ικανότητα να περνά άνετα από τη στερεομετρία στις Θεωρίες του Επίκουρου, να περιγράφει τους δρόμους του Παρισιού, να αποκρυπτογραφεί γρίφους, να μελετά την εσωτερική λογική παιχνιδιών, όπως στο σκάκι, στη ντάμα και στο ουίστ. Στο διήγημά του «Κουβεντιάζοντας με μια μούμια» συνδυάζει την Αιγυπτιολογία με τις θεωρίες για το ζωικό μαγνητισμό, τον υπνωτισμό κι όλα αυτά διανθισμένα μ` ένα λεπτό χιούμορ. Ακόμα κι αυτός ο προφήτης των επιστημών, ο Ιούλιος Βερν, υπήρξε ένθερμος θαυμαστής του Πόε και έδωσε διάλεξη μπροστά σε πλατύ κοινό για το έργο του μεγάλου αυτού συγγραφέα. Επομένως δεν είναι τυχαίο που σήμερα τα έργα του τα απολαμβάνουν εκατομμύρια αναγνώστες σ` όλο τον κόσμο. Κρίμα μόνο που όσο ζούσε δεν είχε αυτή τη δικαίωση`. (Ο εκδότης)


Ο κόμης είπε πως λυπόταν που δε μπορούσε, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, να θυμηθεί τις διαστάσεις που είχε ένα πολύ σπουδαίο κτίριο στην πόλη Αζνάη, που τα θεμέλιά του βρισκόντουσαν στη νύχτα του Χρόνου, μα που τα ερείπιά του έμεναν ακόμα όρθια, την εποχή της ταφής του, σε μια μεγάλη έρημο, δυτικά της Θήβας. Θυμόταν όμως (μια και μιλούσαν για εισόδους) την είσοδο που είχε ένα απ` τα ασήμαντα ανάκτορα σε κάποιο προάστιο που λεγόταν Καρνάκ. Είχε εκατόν σαράντα κολόνες, σαρανταεφτά πόδια περιφέρεια η καθεμιά και εικοσιπέντε πόδια απόσταση η μια από την άλλη.
Για να φτάσεις σ` αυτή την είσοδο απ` το Νείλο, διέσχιζες μια λεωφόρο δύο μίλια μήκος γεμάτη σφίγγες, αγάλματα κι οβελίσκους, είκοσι, εξήντα κι εκατό πόδια ύψος. Το παλάτι (αν θυμόταν καλά) είχε μια πλευρά που ήταν δυο μίλια μακριά και θα είχε, όλο μαζί, γύρω στα εφτά μίλια περίμετρο. Οι τοίχοι του ήταν από πάνω μέχρι κάτω, και απέξω και από μέσα, ζωγραφισμένοι με ιερογλυφικά.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]