Τούτο το βιβλίο εστιάζει σε αυτούς που χρωμάτισαν την περίοδο 1830 - 1930, που πήγαν αντίθετα στο ρεύμα, αλλά και σε εκείνους που μέσα από τον κοσμοπολιτισμό τους προσπάθησαν να προβάλουν θετικά πρότυπα εκσυγχρονισμού, ηθοπλασίας και ανάπτυξης για την ελληνική κοινωνία. Δεν φιλοδοξεί, βέβαια, να παρουσιάσει αναλυτικά τις εξελίξεις στην πεζογραφία και την κριτική του μακρού 19ου αιώνα, αλλά να αναδείξει ορισμένες ξεχασμένες πτυχές του, που σήμερα είναι ενδεχομένως και επίκαιρες, φωτίζοντας διαφορετικά την πνευματική ζωή του νέου ελληνικού κράτους στον πρώτο αιώνα της ύπαρξής του φέρνοντας στο προσκήνιο την ετερότητά της. Αναδεικνύονται με αυτό τον τρόπο πνευματικές φυσιογνωμίες αυτής της περιόδου που επικοινωνούσαν γόνιμα με το διεθνές πολιτικό και πνευματικό γίγνεσθαι, άνθρωποι των γραμμάτων που ήταν ανοιχτοί στη διακίνηση των ιδεών και των κειμένων, όντας καλοί γνώστες της ευρωπαϊκής πνευματικής παράδοσης.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]