(. . .) Και επειδή ξέραμε ότι ούτε αυτόν, τον μακαριστό Γέροντα Πορφύριο, γνωρίσαμε όπως πρέπει, παρόλο που ζήσαμε χρόνια κοντά του, παρακαλέσαμε μετά την κοίμησή του όλους τους φίλους και γνωστούς να μας γράψουν ό, τι θυμούνται και παρακαλούμε και σας τώρα να μας γράψετε ό, τι θυμόσαστε από την επικοινωνία σας μαζί του `προς ιδίαν υπόμνησιν`. Για να τα ξαναθυμηθούμε δηλαδή, να τα συνδυάσουμε και ν΄ανοίξουμε τις κλειστές καρδιές μας και τα τυφλά μάτια μας και να δούμε, πώς ο Γέροντας αυτός κατόρθωσε να μπη από τούτη τη ζωή στην άκτιστη Εκκλησία του Χριστού. Μήπως και κινήσουμε τη ράθυμη θέλησή μας και τη νωθρή καρδιά μας προς την αγάπη του Χριστού και του ανοίξουμε την πόρτα της ψυχής μας και καταδεχθή νάρθη να κατοικήση μέσα μας. Στο κάλεσμά μας αυτό ανταποκρίθηκαν πολλοί και μας έφεραν άλλος τη διήγησή του ηχογραφημένη κι` άλλος τις αναμνήσεις του γραμμένες ή άλλος μας διηγήθηκε, όσα είχε να μας πη είτε από κοντά είτε στο τηλέφωνο και πολλοί περιμένουν ακόμη τη σειρά τους. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]