Η `καθημερινή ζωή` θεωρήθηκε ασήμαντη από την κυρίαρχη ιδεολογία της `προόδου` (γι’ αυτό και άργησε ν’ απασχολήσει την επιστήμη). Η `αφήγηση` όμως της υπαρξιακής εμπειρίας από τις σύγχρονες πολιτιστικές δημιουργίες (όπως είναι ο κινηματογράφος, η μουσική, η μόδα) συμβολίζει τη `στροφή στην καθημερινότητα` με βασικό ζητούμενο την αισθητική (αισθησιακή) ολοκλήρωση `εδώ και τώρα`. Σύγχρονοι θεοί, οι σταρ! Σύγχρονη `ηθική`, η αισθητική!
Οι `επικοινωνιακές μηχανές` προσκαλούν τον καθημερινό άνθρωπο σε μια `μυσταγωγική συμμετοχή` και προσδιορίζουν τις σχέσεις του με τους άλλους. Αυτή η νέα επικοινωνιακή δυναμική (μείγμα εικονικής αισθητικής, ναρκισσισμού και εφήμερων σχέσεων) χαρακτηρίζει τη μεταμοντέρνα κοινωνία και αποτελεί αναμφισβήτητα το επίκεντρο της νέας κοινωνικότητας όπου κυριαρχεί σύγχυση `δημόσιου` και `ιδιωτικού`, `λογικής` και `συναισθήματος`, `αντικειμενικού` και `υποκειμενικού`, και όπου η υπερ-κατανάλωση δεν αφορά μόνο προϊόντα αλλά και συμπεριφορές.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]