Το βιβλίο εξετάζει εκείνη την επαναστατική αλλαγή του δαρβινισμού που συνδέει και θεμελιώνει τις κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιστήμες με τη βιολογική εξέλιξη. Η τεκμηριωμένη ή μερικές φορές αυθαίρετη αυτή επέκταση στην ηθική, στην αισθητική (από το χορό ώς τη λογοτεχνική κριτική), στη γνωσιολογία και λογική, στην ερμηνεία της επιστημονικής ανάπτυξης έγινε αντικείμενο σφοδρών αντιπαραθέσεων και γόνιμων αναζητήσεων οι οποίες αποτελούν μέρος τής αφήγησης που επιχειρείται. Όπως αναφέρει ο συγγραφέας, «Το θέμα τού βιβλίου έχει κατανοηθεί λίγο στον τόπο μας. [...] Έχω κατά καιρούς θητεύσει και στις δύο πλευρές τής διαμάχης, πρώτα ως πολέμιος, αργότερα ως εκείνος που υπέστη την γοητεία τής (όχι και τόσο) νέας αυτής προσέγγισης. Προσπάθησα να δώσω τις θετικές πλευρές και τις αδυναμίες και των δύο αντιμαχομένων παρατάξεων. [...]»