Τις τελευταίες δύο δεκαετίες οι κοινωνικοί ψυχολόγοι μελέτησαν και προσδιόρισαν μια κοινωνική ψυχολογία της μνήμης αποδεσμευμένη τόσο από μια ψυχολογίζουσα όσο και από μια κοινωνιολογίζουσα προσέγγιση. Η κοινωνική μνήμη προσλαμβάνεται ως ένα κοινωνιοψυχολογικό φαινόμενο στο οποίο εμπλέκονται τόσο γνωστικές και ψυχικές όσο και κοινωνικές διεργασίες. Στο πλαίσιο αυτό, κοινωνική μνήμη και κοινωνική λήθη συνθέτουν τις δύο όψεις της κοινωνικής σκέψης, μιας έκδηλης και μιας λανθάνουσας ή μιας εκούσιας και ακούσιας αναπαράστασης του παρελθόντος, που συμμετέχουν στη διαδικασία κοινωνικοποίησης και ιδεολογιοποίησης των κοινωνικών υποκειμένων. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
