Με έναν `Γυρισμό`, όπως στον Αλαφροΐσκιωτο, ξεκινούσε την πρώτη διάλεξή του ο Άγγελος Σικελιανός. Επιστροφή από τη Φύση, το Λόγο, το Μύθο και την αυτοδιδαχή. Την Πέμπτη, 12 Φεβρουαρίου 1909, ενώπιον ολιγάριθμου ακροατηρίου ομοτέχνων -επιλογή που δεν αποκρύπτει την πεποίθηση ότι το άγγελμά του συνελήφθη και λειτουργεί `in modo che non s`accorgano che le menti esercitate e profonde`- ο εικοσιπεντάχρονος ποιητής θα αποπειραθεί να εξιστορήσει το πνεύμα ζωής που συνέχει τις πράξεις και τη δημιουργική του έκφραση, την εγρήγορη συνείδηση και τη διάπυρη ορμή της νεότητας. Πριν ακόμη ανέβει στο βήμα του ομιλητή, η αφιέρωση στο στοχασμό, η μαρτυρία του Είναι, τα βιώματα που αξιώθηκε, τον είχαν οδηγήσει ως την αυτογνωσία και τη συναίσθηση του προορισμού του, ώστε να πραγματώσει την πρώτη πνευματική μετουσίωση της συνομιλίας του με τον κόσμο, σε ένα ποιητικό έργο που θα επιγράψει: Αλαφροΐσκιωτος. [...]