Μέσα από αυτά τα μελετήματα αυτό προσπαθώ - κι ας μη θεωρηθεί υπερβολή - να διδάξω ευχάριστα· και φυσικά όταν γεμίζουν τα κενά της ψυχής ο άνθρωπος άνω θρώσκει, συνεπώς επιτελεί τον πραγματικό του προορισμό επάνω στη γή, εξανθρωπίζεται. Η γνώση δίνει χαρά· αλλά και βοηθά τον άνθρωπο νοερά να ταξιδεύει. Πιστεύω ότι πέρα από όλα τα δεδομένα η βιούμενη γνώση είναι μια μορφή εμβίωσης της ποιητικής κατάστασης, της ποιητικής ουσίας. Συνεπώς, με δυο λόγια, η γνώση και ο λαβύρινθός της είναι και αυτή με τη σειρά της μια μορφή ποίησης, η ηδονή που προσφέρει η αναζήτηση μέσα στο άδυτο της γνώσης - στην περίπτωσή μας της λογοτεχνίας - τέρπει και μορφώνει παράλληλα, ολοκληρώνοντας τον άνθρωπο, βοηθώντας τον έτσι να επιτελέσει τον ιερό προορισμό του που είναι ο πνευματικός.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]