Κείμενα που γράφτηκαν εν θερμώ μα που αντέξανε στο χρόνο. Κείμενα αντιδημοφιλή, γιατί πήγαν κόντρα στο ρεύμα και στους θεσμούς της εποχής. Κείμενα γλυκόπικρων διαπιστώσεων και χαρμολυπών συμπερασμάτων. Ένα ιδιότυπο ημερολόγιο για την κρίση που ξέσπασε πάνω στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας, γραμμένο στην εμπόλεμη ζώνη του κέντρου της Αθήνας, την όμορφη μα και ταλαιπωρημένη συνοικία του Μεταξουργείου. Μόνιμος κάτοικος της γειτονιάς, ο συγγραφέας καταγράφει τις σκέψεις και τις παρατηρήσεις του, ζώντας σε ένα ιδιότυπο `πειραματικό εργαστήριο` όπου οι προβολές από το μέλλον συμβαίνουν σε χρόνο ενεστώτα. Ημερολόγιο κρίσης, καταγραφές, σκέψεις και παρατηρήσεις ενός συγκαιρινού που απευθύνεται στον αναγνώστη του παρόντος και του μέλλοντος. Ημερολόγιο κρίσης, μια ακόμη ψηφίδα στη νωπογραφία της δύσκολης εποχής. Ημερολόγιο κρίσης, μια χαραμάδα ελπίδας για την αναδυόμενη εποχή της λιτής ευτυχίας. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)
`[...] Πολλοί αντιμετωπίζουν την κρίση ως Αρμαγεδδόνα, ως τις επτά πληγές του Φαραώ, ως κοσμογονία καταστροφική. Υπάρχουν όμως και εκείνοι που την αντιμετωπίζουν ως ευκαιρία ιστορική, προκειμένου να βγει ο τόπος από τον φαύλο κύκλο των συντεχνιών που καταδυναστεύουν τους πολίτες, των διαπλεκόμενων συμφερόντων που απομυζούν την ενέργεια της κοινωνίας, του πολιτικού συστήματος που δίκην κοτζαμπάσηδων χώρισαν σε τιμάρια τη χώρα και τους ανθρώπους. [...]`
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
