Δεν γνωρίζω το περιεχόμενο του βιβλίου αυτού. Γνωρίζω όμως το εξόχως κρίσιμο για την ελληνική συνείδηση θέμα του. Και γνωρίζω τον συγγραφέα του, τον τιμώ και τον συμπεριλαμβάνω στους ειλικρινείς μου φίλους. Τον τιμώ εντονώτερα διότι διαπιστώνω πώς και η δική του συνείδηση εισχωρεί, βαθύτερα από τις επιφάνειες τις φραστικές και τα εποχιακά φαινόμενα, μέσα στον πυρήνα τον ιερό της ελληνικότητας που είναι η γλώσσα των Ελλήνων, η αρχαιότερη ζωντανή γλώσσα της Ευρώπης, τροφός και ευεργέτιδα των άλλων ευρωπαϊκών γλωσσών.
Αυτή η γλώσσα η ιερή, η γλώσσα της υψηλής γνωριμίας του κόσμου και της πολιτισμικής διδαχής του ανθρώπου από τους αρχαίους Έλληνες παλιότερα, η ιερή γλώσσα της Καινής Διαθήκης η αποκαλυπτική του Θεού, σ` ετούτη τη βίαια μηδενιστική εποχή που διερχόμαστε, δοκιμάζεται και κινδυνεύει. Βασανισμένη και ταπεινωμένη από την ρηχή υπεροψία άλλων γλωσσών που χρησιμοποιούν λαοί πολυάνθρωποι, συμπιέζεται από τερατώδεις δυνάμεις της μάζας που λειτουργεί θηριωδώς στους κόλπους της καταναλωτικής κοινωνίας και κινδυνεύει.
Κινδυνεύει και από αλλόγλωσσους, αλλά -δυστυχώς- και από ομόγλωσσους. Τους κινδύνους αυτούς με μαχητική διαύγεια επισημαίνει ο φίλτατος κ. Ιωάννης Τσέγκος τα τελευταία ετούτα χρόνια - και ατομικά, ως Έλληνας συνειδητός, άγρυπνος, και ως εξέχων επιστήμονας που μεγαλουργεί στο Ανοικτό Ψυχοθεραπευτικό Κέντρο που ίδρυσε και που αξιοθαύμαστα λειτουργεί.
Το βιβλίο που παραδίδει, και εθνικά και πολιτισμικά, φρονώ πως είναι πολυσήμαντο και φωτιστικά εμψυχωτικό. Πιστεύω πως όσοι συντηρούν με πόνο κι εμμονή εντός τους την έγνοια την ελληνική άγρυπνη, θα το δεχθούν και θα το μελετήσουν προσεχτικά.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]