Οι Κασιώτες ποτέ δεν είδαν τη θάλασσα ως το στενάχωρο όριο του μικρού νησιού τους. Αντίθετα, την αντιμετώπισαν ως ένα μέσο που θα μπορούσε να κάνει τα όρια αυτά απέραντα. Γι` αυτόν ακριβώς το λόγο, η ιστορία της Κάσου είναι κατά κύριο λόγο η ναυτική της ιστορία, τα καΐκια της, τα λιμάνια, οι ναυτικοί, τα ταξίδια τους στον κόσμο. Είναι όμως και τα χωριά της, τα σπίτια, οι εκκλησιές, τα πανηγύρια, οι άνθρωποι που ζουν εκεί. Σε τούτο το ακριτικό νησί της Ελλάδας παρελθόν και παρόν μπλέκουν σ` ένα ατέρμονο παιχνίδι εναλλαγών, όπου ο χρόνος χάνει τις διαστάσεις του μπροστά στην αιώνια απεραντοσύνη της θάλασσας. Άνθρωποι, φύση, μνημεία, μύθοι και παραδόσεις δημιουργούν μια ατμόσφαιρα μαγική που γοητεύει τον επισκέπτη και τον κάνει να αγαπήσει τον τόπο. (. . .)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]