Η ζωή του υπήρξε άσωτη και η ζωγραφική του σκανδαλώδης. Ο Μικελάντζελο Μερίζι, γνωστός ως Καραβάτζιο (από το όνομα του τόπου καταγωγής του, κοντά στο Μπέργκαμο), ήταν ένας πραγματικός αχρείος. Και άλλοι καλλιτέχνες πριν από αυτόν είχαν περιπέτειες με το νόμο. Ο Ντούτσιο ήταν μέθυσος και καβγατζής. Ο εριστικός Περουτζίνο είχε συμμετάσχει σε οδομαχίες και, όταν ήταν νέος, είχε φυλακιστεί. Ο γλύπτης και χρυσοτέχνης Μπενβενούτο Τσελίνι, ο οποίος κατηγορήθηκε για υπεξαίρεση, φόνο και σοδομισμό, φυλακίστηκε στο φρούριο Σαντ Άντζελο. Ο Καραβάτζιο είχε επανειλημμένα συλληφθεί και φυλακιστεί. Ομολόγησε τη δολοφονία ενός αντιπάλου του σ` ένα είδος αντισφαίρισης, γιατί υποψιαζόταν ότι τον έκλεβε, ενώ υπήρχαν φήμες ότι είχε διαπράξει και άλλα εγκλήματα. Ιδιοφυής ζωγράφος, εργαζόταν με εξαιρετική ταχύτητα, ζωγραφίζοντας απευθείας πάνω στο μουσαμά, χωρίς καν να σκιαγραφεί τις βασικές φόρμες. Οι ισχυροί προστάτες του δυσκολεύονταν ολοένα και περισσότερο να τον βγάζουν από τις φυλακές, όπου τόσο συχνά κατέληγε. Ο Καραβάτζιο έθεσε σε κίνδυνο τη ζωή του δραπετεύοντας από την τελευταία του φυλακή, στη Μάλτα, όπως ακριβώς και ο Τσελίνι όταν δραπέτευσε από το φρούριο Σαντ Άντζελο. Τα στοιχεία που υπάρχουν δείχνουν ότι καταδικάστηκε γι` αυτό που σήμερα ονομάζουμε `παιδοφιλία`. Πέθανε, διωκόμενος και παράνομος, σε μια παραλία βόρεια από τη Ρώμη, ίσως όπως πέθανε και ο Παζολίνι το 1975, ο οποίος έπεσε θύμα δολοφονίας. [...]