Η μοίρα το `φερε να συναντηθούν κάπου μακριά από το νησί τους, τη Ρόδο, δυο γυναίκες. Η Έλλη διηγείται τη ζωή της και η Αργυρώ θυμάται πλέκοντας το πουλόβερ της Λουίζας, που γεννιέται μετά τον πόλεμο του `40, και είναι κόρη της Έλλης και του Ευγένιου Βιντάλ. Ο πατέρας της, βαμβακέμπορος από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, πεθαίνει λίγες μέρες μετά τη γέννησή της. Η Λουίζα γνωρίζει στο πανεπιστήμιο τον Φαίδωνα και το πρώτο καλοκαίρι της γνωριμίας τους το περνάει μαζί του στη Ρόδο, που είναι και η πατρίδα της μητέρας της. Εργάζεται στην υποδοχή ενός ξενοδοχείου. Ιδιοκτήτης του είναι ο Αλέξης Αλεξιάδης, πατέρας του Φαίδωνα. Κάποια γεγονότα, όμως, κλονίζουν τη σχέση τους. Στο σπίτι του γιατρού Δημήτρη Βιέρου και της Λευκορωσίδας γυναίκας του Σόνιας, η Λουίζα γνωρίζει τον Πάρη Ρόδιο, εκτιμητή έργων τέχνης. Ο Πάρης την ερωτεύεται κι εκείνη αισθάνεται έρμαιο μιας δύναμης - ίσως είναι η μοίρα - που της υπαγορεύει να πράττει παρά τη θέλησή της. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]