«`Καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο;` αναρωτήθηκε μεγαλόφωνα ένας φοιτητής, κάνοντας μια ειρωνική γκριμάτσα. `Μα πρόκειται για αντικρουόμενες έννοιες, όπως όταν λέμε σκληρή τρυφερότητα ή ζωντανός νεκρός! Απλώς, οι έννοιες αυτές δεν ταιριάζουν μεταξύ τους!` Τα τελευταία τέσσερα ή πέντε χρόνια πολλοί άνθρωποι με κοροϊδεύουν για την εμμονή μου όσον αφορά τον καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο. Δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι η λέξη καπιταλισμός είναι τόσο επικίνδυνη και τόσο ικανή να γεννήσει διχόνοια, να προκαλέσει αναμνήσεις αρχόντων που ρουφούν το αίμα του λαού, απάνθρωπης παιδικής εργασίας, μολυσμένων ποταμών και φουγάρων εργοταξίων που ξερνούν μαύρα σύννεφα για να καλύψουν το γαλάζιο του ουρανού». (...)
[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]
