Τέσσερις φίλοι, Παράμεσος, Μέσος, Δείκτης και Αντίχειρας, που διάβασαν μιαν εκτύπωση του έργου πριν κυκλοφορήσει στο εμπόριο, έδειξαν σκεπτικισμό για τους στιχουργικούς κανόνες που εφαρμόζονται εδώ, όμως ένα πέμπτος φίλος (Ωτίτης ή Μικρός) κατάλαβε πως οι συγκεκριμένοι κανόνες διευκολύνουν την εκροή ενός ψιθύρου που απευθύνεται στο αφτί και το μάτι εξίσου. Με τα μέτρα της μορφολογίας του ανθρώπινου κεφαλιού, εκείνου που αφαιρούσε ο Αλάριχος Α` από τ` αγάλματα, αφτί και μάτι βρίσκονται πάρα πολύ κοντά, ωστόσο το πρώτο δεν ακούει το δεύτερο , ούτε το δεύτερο βλέπει το πρώτο. Ατυχία; Σκοπιμότητα; Εν πάση περιπτώσει, έχοντας εκτεθεί στην έλξη που ασκούν ο φυσικός κόσμος και οι ωραίες, νεκρές κυρίες των μεσημεριών του καλοκαιριού, ο λεγόμενος ποιητής ή Γραφέας αποπειράται να διορθώσει αυτό το ελάττωμα και ποιος ξέρει αν τα κατάφερε. Τέσσερις φίλοι, και ένας πέμπτος, τον είδαν να προσπαθεί 128 φορές συνεχώς, όσα και τα ποιήματα που απαρτίζουν αυτόν τον κύκλο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]