Το θεμέλιο του κόσμου επομένως δε βρίσκεται κάπου έξω μας ούτε κάπου μέσα μας, δεν εντοπίζεται σε κανένα τόπο. Τόπος, πραγματικός τόπος των αισθητών του κόσμου μας είναι το θεμέλιό του, το άτοπο, το ουτοπικό, στο ριζικό νόημα των όρων. Δεν εντοπίζεται, αλλά ενέχει τη δύναμη κάθε εντοπισμού και, αν λάβουμε υπόψη μας πως κάθε εντοπισμός είναι συνεχώς μεταβαλλόμενος, βεβαιωνόμαστε ως προς κάτι: Το θεμέλιο του κόσμου μας εντοπίζει αιώνια, άπαυστα, τον κόσμο στις επιμέρους διεκφράσεις του και αυτό σημαίνει πως είναι το είναι κάθε επιμέρους διέκφρασης, η θετικότητα κάθε θετικότητας. Δείχνει δεικνυόμενο και αυτό σημαίνει πως είναι το απόλυτο κάθε σχετικότητας, η αγαθότητα, η καθαρότητα. . .
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
