Τα κείμενα που συγκεντρώνονται σε αυτόν τον τόμο μπορεί θεματικά να απλώνονται σε πολλά πεδία, στην πραγματικότητα όμως δεν αφήνουν ποτέ από τη ματιά τους το άθλημα της γραφής με τη διπλή του όψη: ως υποκείμενο και ως αντικείμενο της διαδικασίας. Ο αναγνώστης μπορεί να ακολουθήσει από την αρχή έως το τέλος τη διαδρομή (ενθαρρύνεται ως προς τούτο) ή να επιβιβαστεί σε κάποιον από τους ενδιάμεσους σταθμούς, ανάλογα με τις προτιμήσεις του: γλώσσα, πεζογραφία, ποίηση, κριτική, θεωρία λογοτεχνίας.
Αλλά και σε κάθε σταθμό μπορεί να σχεδιάσει τη δική του πορεία. Στη διάθεσή του θα έχει πολλούς οδοδείκτες. Για παράδειγμα: η ελληνική γλώσσα στο έργο των Ροΐδη, Καβάφη, Σεφέρη, η αυτοβιογραφική περιπέτεια του Βιζυηνού, η φιλολογική κατακρεούργηση του Καρυωτάκη, η ποιητική αφάνεια του Παλαμά, η επανάκαμψη του Ρίτσου, η ιδιαιτερότητα του Τόμας Πίντσον, η πολιτισμική εύροια του Χάρολντ Μπλουμ, ο Νίτσε και η κλασική ρητορική, ο Μπέκετ και η κριτική, ο Βιτγκενστάιν και η λογοτεχνική γλώσσα, η λογοτεχνία και το διαδίκτυο.
Μπορεί να χρειαστεί να περπατήσει σαν τον κάβουρα. Λοξά και παραδρόμως. Όχι συντεταγμένα αλλά καβουρηδόν. Καλείται επομένως να ξεκινήσει τη δική του περιπέτεια, τη δική του άθληση στην ανάγνωση: ως συνταξιδιώτης με δαγκάνες.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
