Αλεξάνδρεια, δεκαετία του 1920

Η λευκή πόλη της Μεσογείου ζει τις μεγάλες στιγμές της δόξας της. Φυλές, γλώσσες, πολιτισμοί. Βαμβακέμποροι στην μπόρσα, τροτέζες στο λιμάνι. Αποικιοκράτες και τυχοδιώκτες. Πόρνες και ποιητές. Ανάμεσά τους, ο μεγάλος Έλληνας ποιητής Κ. Π. Καβάφης. Κι η σκιά του μεγάλου Άγγλου συγγραφέα Έ. Μ. Φόρστερ.

Αθήνα 2010

Ο ποιητικά σκηνοθετημένος φόνος μιας υπερήλικης Αιγυπτιώτισσας, λάτριδος του Κ. Π. Καβάφη, πυροδοτεί μια σειρά από εγκλήματα βασισμένα σε κάποια από τα εκλεκτότερα έργα του μεγάλου Αλεξανδρινού.

Καθώς στην Αθήνα και την Αλεξάνδρεια οι καβαφικοί φόνοι διαδέχονται ο ένας τον άλλον σαν μια θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων, ο κυνικός ντεντέκτιβ Νίκος Μάντης κι ο ιδιόρρυθμος καθηγητής Ξενοφών Δαρείος αποδύονται σ` ένα ασθματικό κυνήγι για να ανακαλύψουν το μυστικό που φυλάσσει η αινιγματική Λέσχη της Ιθάκης και να λύσουν μια ιεροτελεστική ακολουθία ποιητικών εγκλημάτων, νιώθοντας στο πετσί τους τους στίχους του λατρεμένου ποιητή:

Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.