Σε μια εποχή που το θέατρο του Ίψεν φαίνεται να έχει πάψει πλέον να επηρεάζει την ελληνική δραματουργία, ο καμπανελλικός διάλογος με τους ιψενικούς `Βρυκόλακες` δημιουργεί ερωτήματα ως προς τη βαθύτερη σχέση του Καμπανέλλη με τον Ίψεν και οδηγεί, αναγκαστικά, σε μια επανεξέταση, κάτω από αυτή την οπτική, παλαιότερων έργων του έλληνα συγγραφέα. Εκτός από το έργο `Στη χώρα Ίψεν`, η μελέτη εστιάζει την έρευνά της κυρίως στα πρώτα έργα του Καμπανέλλη που ανέβηκαν επί σκηνής, τη γνωστή τριλογία της `Έβδομης μέρας της δημιουργίας`, της `Αυλής των θαυμάτων` και της `Ηλικίας της νύχτας`, γνωστή για την `ηθογραφική` της διάσταση και την προφανή της ελληνικότητα, επιδιώκοντας να εντοπίσει, σε αυτά ακριβώς τα έργα, ίχνη της ιψενικής δραματουργίας μέσω μιας διακειμενικής προσέγγισης που οδηγεί και σε μια κοινωνιολογική επαναπροσέγγισή τους.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
