(...) Η έλλειψη ενός τέτοιου βιβλίου στα ελληνικά για την αρχιτεκτονική της ιταλοκρατίας στα Δωδεκάνησα -αν και έχουν μεσολαβήσει ορισμένες περιορισμένης έκτασης δημοσιεύσεις- έγινε ιδιαίτερα αισθητή τα τελευταία χρόνια. Η ολοένα βαθύτερη γνώση της ελληνικής αρχιτεκτονικής έχει από καιρό καταδικάσει τελεσίδικα τις ακρότητες μιας ελληνοκεντρικής θεώρησης των πραγμάτων και, συνάμα, έχει συμβάλει στην αναγνώριση της συμβολής τέτοιων, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, κατηγοριών αρχιτεκτονικής, που από κάποια ιστορική συγκυρία σχεδιάστηκαν και χτίστηκαν στον ελληνικό χώρο. Ακόμα και αν εκφράζονταν δικαιολογημένες ως ένα σημείο αντιρρήσεις, για το πόσο «ελληνική» δείχνει αυτή η αρχιτεκτονική, είναι πια σήμερα φανερό πως δεν υπάρχει τρόπος να αγνοηθεί ως «ξένο σώμα», ανεξάρτητα από τον τρόπο ένταξής της σε έναν τόπο με τόσο πλούσια πολιτισμική ιστορία, όπως τα Δωδεκάνησα. Επιπλέον, η ευκαιρία να μελετηθεί η αρχιτεκτονική της ιταλοκρατίας είναι από πολλές απόψεις διδακτική, καθώς σε αυτήν μοιραία διαπλέκονται τοπικές και υπερτοπικές συνθήκες - από τις αυτοκρατορικές στρατηγικές που εφάρμοσαν λιγότερο η περισσότερο εμπνευσμένοι αρχιτέκτονες στην υπηρεσία του τότε καθεστώτος, σε αντιπαράθεση με την πλούσια τοπική παράδοση στα Δωδεκάνησα. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]