Αυτό είναι ένα βιβλίο που μιλάει για άλλα βιβλία. Προτείνει μια ανάγνωση των ιστοριών που γράφτηκαν για τη μοντέρνα αρχιτεκτονική από τη δεκαετία του `20 ως τη δεκαετία του `60, όταν άρχισε η αμφισβήτησή της. Τα κείμενα που εξετάζονται είναι γραμμένα από τους πιο γνωστούς ιστορικούς του 20ού αιώνα. Μέσα από τις σελίδες τους συγκροτείται η εικόνα μιας μοντέρνας αρχιτεκτονικής που διαρκώς μεταβάλλεται επειδή αφενός μεταβάλλεται ο τόπος και ο χρόνος που γράφεται η ιστορία της και αφετέρου αλλάζουν οι συγγραφείς της. Η ματιά του ιστορικού δεν είναι αθώα. Πέρα από τις καλύτερες προθέσεις, ο ιστορικός είναι φορέας μιας εποχής και το έργο του αποτέλεσμα μιας θεωρίας της αρχιτεκτονικής και μιας συνολικής θεώρησης του κόσμου. Ο Παναγιώτης Τουρνικιώτης ισχυρίζεται ότι η ιστορία της μοντέρνας αρχιτεκτονικής είναι γραμμένη ανάποδα, έχει δηλαδή ως αφετηρία της το παρόν και προβάλει τις αντιλήψεις και τις κοσμοθεωρίες της στο παρελθόν. Εκείνο που εμφανίζεται ως αρχή του αφηγηματικού λόγου - η βιομηχανική επανάσταση ή οι καλλιτεχνικές πρωτοπορίες - είναι στην πραγματικότητα μια αντίστροφη αντανάκλαση του επιλόγου. Τα ιστορικά κείμενα που έθρεψαν ολόκληρες γενιές αρχιτεκτόνων δεν περιγράφουν εκείνα που πραγματικά συνέβησαν στο παρελθόν, αλλά εκείνα που θεμελιώνουν, ως «προηγούμενα» όσα θα έπρεπε να συμβούν στο άμεσο μέλλον. Το κείμενο που εμφανίζεται ως ιστορία είναι στην πραγματικότητα μια θεωρία και λειτουργεί ουσιαστικά ως μανιφέστο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]