[...] Σήμερα κυρίαρχο αίτημα της πολυπολιτισμικότητας (multi-culturism), είναι η σφυρηλάτηση νέας συλλογικής ταυτότητας, είτε μέσα στα όρια του παραδοσιακού εθνικού κράτους είτε στο διευρυμένο πλαίσιο υπερεθνικών σχηματισμών, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή η σύγχρονη πολυπολιτισμικότητα δεν αναγνωρίζει ηγεμονικό ρόλο σε καμία από τις συνιστώσες κουλτούρες, και ακριβώς επειδή προτείνει την οικοδόμηση μιας πολιτικής, δημοκρατικής κοινότητας ικανής να διαπραγματευθεί τα ποικίλα θρησκευτικά και εθνοτικά χαρακτηριστικά της για χάρη μιας ολοκληρωμένης ισοπολιτείας, ακριβώς για αυτούς τους λόγους κλυδωνίζει την παραδοσιακή αίσθηση ταυτότητας για να αντιστρατευτεί στερεότυπα και ρατσιστικές αντιλήψεις. Η διαφαινόμενη ρήξη με το παραδοσιακό αίσθημα συλλογικής ταυτότητας προκαλεί προβληματισμό και συζήτηση, καθώς οι πολιτικές ρυθμίσεις που αφορούν την πολυπολιτισμικότητα βρίσκονται συχνά σε δυσαρμονία με την επιθυμία της λαϊκής βάσης ειδικά σήμερα, σε εποχές οικονομικής κρίσης. [...]
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
