Ιστορίαν δεν γράφω, ουδέ σκοπόν είχον να δημοσιεύσω τας σημειώσεις τας οποίας ετήρουν διαρκούντος του Ελληνικού Αγώνος. Αλλά εν τω γήρατι λαβών ανά χείρας συγγραφείς τινας ξένους και Έλληνας, οίτινες εξιστόρησαν τα της Ελληνικής Επαναστάσεως, και θεωρών οπόσον παρεμορφώθη η αλήθεια πολλών γεγονότων, είτε εξ` αγνοίας είτε εκ φαντασίας, και οπόσον εσυγχίσθησαν τα πρόσωπα, αι εποχαί, και αυτά τα γεγονότα, απεφάσισα να γράφω τα Απομνημονεύματα ταύτα.
Περιοριζόμενος μόνον εις την διήγησιν των συμβάντων ων ήμην αυτόπτης, και των πράξεών μου, απέφυγον την περιγραφήν εκείνην των γεγονότων άτινα ήμην εις θέσιν να γνωρίζω δια της εις την Ελλάδα παρουσίας μου. Ευχής έργον ήθελεν είσθαι, αν και άλλαι πλειότερον εμού μοχθήσαντες κατά τον Αγώνα, στρατιωτικοί τε και πολιτικοί, δημοσιεύσωσι τοιουτοτρόπως τα παρ` αυτών πραχθέντα. Τότε ηδύνατο να καταρτισθή η αληθής Ιστορία της Επαναστάσεως, ήτις παρέχει μοναδικόν παράδειγμα εν τοις των εθνών χρονικοίς, την ανέγερσιν έθνους προ αιώνων στενάζοντος υπό τον ζυγόν, και ούτινος μνεία μόνον εγίνετο ένεκα ενδόξου παρελθόντος.
[...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)