Μπορεί κανείς να δώσει ένα όνομα σε όλα όσα τον περιβάλλουν; Αρκούν τα ονόματα με τα οποία αποφασίσαμε να τα αναγνωρίζουμε για την περιγραφή τους, την κατανόηση της σημασίας τους, της λειτουργίας τους, της ίδιας της ύπαρξής τους; Ας υποθέσουμε πως είναι δυνατό. Ας υποθέσουμε ακόμα πως κάποιος ιδιοφυής, όπως ο ήρωας του βιβλίου, αποδεικνύεται αρκετά ανόητος ή γενναίος για να αμφισβητήσει αυτή την τάξη πραγμάτων και καταπιάνεται με την ανατροπή της αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Μπορούν όμως να επανακαθοριστούν, για παράδειγμα, ο έρωτας, η τέχνη, η μνήμη, ο θάνατος, ένας πίνακας ζωγραφικής, μια επιθυμία, η ίδια η καθημερινότητα και τόσα άλλα, παύοντας οριστικά να αποτελούν κομμάτια ενός λογικού και αδιασάλευτου σύμπαντος στο οποίο όλα μοιάζουν να έχουν προβλεφθεί εκ των προτέρων; Και έπειτα, σε ποιον χρειάζεται πραγματικά μια διαφορετική εκδοχή αυτού του κόσμου;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]