Ο Θουκυδίδης Ολόρου, Αλιμούσιος, έζησε κατά το δεύτερο ήμισυ του αιματηρότερου αιώνα της κλασικής εποχής, του επονομαζόμενου «χρυσού». Έγραψε την «Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου», ο οποίος αρχίζει το 431 π.Χ. και τελειώνει 27 χρόνια αργότερα, το 404 π.Χ.
Ο Θουκυδίδης, στρατηγός στην περιοχή της Θράκης, εξορίζεται το 422 π.Χ. από τους Αθηναίους επειδή δεν κατόρθωσε να σώσει την Αμφίπολη από τον Σπαρτιάτη Βρασίδα. Εξόριστος επί 20 χρόνια, ταξιδεύει, συλλέγει πληροφορίες και γράφει, με θαυμαστή αντικειμενικότητα, την ιστορία του πρώτου διχασμού των Ελλήνων. Περιγράφει επιμελέστατα τα πολεμικά γεγονότα και -για πρώτη φορά στην ιστοριογραφία- εξετάζει, αναλύει και εκθέτει κατά τρόπο συναρπαστικό την κατάπτωση της ανθρώπινης διαγωγής και την ηθική φθορά που επιφέρει ο πόλεμος στο σύνολο μιας κοινωνίας που εξοικειώνεται με την καθημερινή βία και το δόλο.
Το έργο του Θουκυδίδη -από τα μεγάλα της παγκόσμιας φιλολογίας- είναι οδηγός «ες αεί» για όποιον επιδιώκει να ερευνήσει τα πραγματικά αίτια των πολιτικών και κοινωνικών κρίσεων.
Η ανά χείρας επανέκδοση της λαμπρής νεοελληνικής μετάφρασης του Αγγέλου Σ. Βλάχου αποτελεί προσφορά στον σύγχρονο αναγνώστη.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]