«Κριτήριο κατά την επιλογή των γραπτών πηγών ήταν η σκέψη μου να δοθούν διάφορα κείμενα, όσο το δυνατόν μάλιστα με άμεσο ενδιαφέρον (άμεσες πηγές), δηλαδή γεννήματα της ιστορικής στιγμής, ένα φιρμάνι, μια επιστολή, μια επιγραφή, μια δικαστική πράξη, ένα ποίημα κ.τ.λ., έτσι που ο νέος να σχηματίσει μια σωστή ιδέα για την ποικιλία των πηγών και τις δυσκολίες που παρουσιάζονται στη χρήση και την κατανόησή τους.
Δεν κάνω επιλογή εκλεκτών σελίδων από διάφορες πηγές, αλλά από κείμενα που έχουν ιστορικό ενδιαφέρον και δίνουν την ευκαιρία στον σπουδαστή να μυηθεί στην ιστορική επιστήμη και να συζητήσει επάνω σε διάφορα προβλήματά της. (...) Τα κείμενα τα αριθμώ (κατά σειρά ως το τέλος για λόγους πρακτικούς) και ύστερα δίνω της επικεφαλίδα του καθενός, για να προσανατολίσω αμέσως τον αναγνώστη. Κατόπιν σημειώνω τον τίτλο του βιβλίου απ’ όπου έχω ερανισθεί το απόσπασμα. Και έπειτα, προτού παραθέσω το κείμενο, φροντίζω να το εξαγγείλω με λίγα λόγια, να το παρουσιάσω, δηλαδή να μνημονεύσω ποιος το έγραψε, σε ποια εποχή αναφέρεται και ποια είναι η σχετικά μικρή ή μεγάλη σημασία του. Μερικά από τα στοιχεία προέρχονται από νεότερες έρευνες, ξένες ή δικές μου, και διαφωτίζουν ειδικές περιπτώσεις. Με όλα αυτά όχι μόνο κατατοπίζεται κανείς γρήγορα στο κείμενο και αντιλαμβάνεται την ιστορική του αξία, αλλά και ενδιαφέρεται με περισσότερο ζήλο να το μελετήσει». (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]