Το τρίτομο έργο του Κέννεντυ για την Κλασική ρητορική θεωρείται προ πολλού ως μια έγκυρη πραγματεία επί του θέματος. Ο παρών, νέος τόμος, μια εκτενής αναθεώρηση και σύμπτυξη των έργων Η τέχνη της πειθούς στην αρχαία Ελλάδα, Η τέχνη της Ρητορικής στο ρωμαϊκό κόσμο, και Η ελληνική Ρητορική υπό τους Χριστιανούς αυτοκράτορες αποτελεί μια περιεκτική ιστορία της κλασικής ρητορικής, που σίγουρα θα αποτελέσει πρότυπο για την εποχή του. O Kennedy αρχίζει διευκρινίζοντας εκείνα τα ρητορικά χαρακτηριστικά της πρώιμης ελληνικής γραμματείας που προεξοφλούσαν το σχηματισμό της "μεταρητορικής", μιας θεωρίας της ρητορικής, τον πέμπτο και τον τέταρτο αιώνα π.Χ., και στη συνέχεια ανιχνεύει την εξέλιξη αυτής της θεωρίας κατά τη διάρκεια της ελληνορωμαϊκής περιόδου. Παραθέτει μια θεώρηση της διδασκαλίας της λόγιας και της προφορικής σύνθεσης στις σχολές, καθώς και της ελληνικής και λατινικής ρητορικής ευγλωττίας ως βασικού ρητορικού είδους. Το αποτέλεσμα είναι μία ευρεία και δεσμευτική ιστορία της κλασικής ρητορικής, η οποία θα φανεί ιδιαίτερα χρήσιμη στους φοιτητές και σε όσους άλλους επιθυμούν να έχουν μία πανοραμική και συγχρόνως συμπυκνωμένη εικόνα της κλασικής ρητορικής.