Η εννεάτομη σειρά The Cambridge History of Literary Criticism αποτελεί μια συνολική ιστορική επισκόπηση της κριτικής της λογοτεχνίας του δυτικού κόσμου, από την κλασική αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Αντικείμενό της είναι τόσο η θεωρία της λογοτεχνίας όσο και η κριτική πράξη. Στόχος της είναι να λειτουργήσει ως έγκυρο έργο νηφάλιας εξιστόρησης και ακριβούς αναφοράς και όχι ως απλή καταγραφή δεδομένων. Δεν επιδιώκει να συντάσσεται με τη μια ή την άλλη άποψη, αλλά και δεν υπεκφεύγει ούτε προφασίζεται ουδετερότητα, όταν αντιμετωπίζει επίμαχα ζητήματα της θεωρίας και της κριτικής. Κάθε τόμος αποτελεί αυτόνομη εκδοτική μονάδα που διαβάζεται ανεξάρτητα, αλλά και σε συνδυασμό με τους υπόλοιπους τόμους της σειράς. Οι εκτενείς βιβλιογραφίες χρησιμεύουν ως βάση για την περαιτέρω μελέτη των ζητημάτων που οι επιμέρους τόμοι πραγματεύονται.
Ο έβδομος τόμος της σειράς `Ιστορία της θεωρίας της λογοτεχνίας` εξετάζει την κριτική παράδοση που θεμελίωσαν οι συγγραφείς του μοντερνισμού και της πρωτοπορίας (Eliot, Pound, Stein, Woolf, Yeats), συνέχισαν οι Νέοι Κριτικοί (Richards, Empson, Burke και Winters) και ανανέωσαν σημαντικοί κριτικοί όπως ο Leavis, ο Trilling και άλλοι. Ο τόμος προσφέρει μια συστηματική επισκόπηση της ανάπτυξης αυτών των λογοτεχνικών-κριτικών κινημάτων του 20ού αιώνα και της καίριας συμβολής τους στην ανάδειξη της κριτικής της λογοτεχνίας σε θεσμό του πολιτισμού.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]