(. . .) Η πρώτη περίοδος, από το 1821 έως το 1923, υπήρξε περίοδος κατά την οποία οι Έλληνες εξασφάλισαν το εθνικό τους κράτος και επέκτειναν τα διεθνώς αναγνωρισμένα βόρεια σύνορά τους, πέραν των αρχικών τους προσδοκιών και επιδιώξεων. Η δεύτερη περίοδος, από το 1923 έως το 1980, ήταν η περίοδος κατά την οποία βασικό γνώρισμα της εξωτερικής πολιτικής και των διακρατικών σχέσεων της χώρας υπήρξε η αναζήτηση ασφάλειας της εθνικής ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητάς της. Από τον αγώνα της Ανεξαρτησίας έως την Μικρασιατική Εκστρατεία, επί έναν αιώνα, το ελληνικό έθνος επιδίωξε, ανακαινισμένο και με τους όρους της εποχής, να απελευθερώσει και να συμπεριλάβει στο εθνικό κράτος του όλες τις χώρες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που έκρινε πως του ανήκαν. Περιορίστηκε, εν τέλει, στο μείζον μέρος του δυτικού τμήματος της αυτοκρατορίας, όταν από τα ερείπιά της ορθώθηκε το εθνικό κράτος των Τούρκων. Από τη Μικρασιατική Καταστροφή και έως την είσοδό της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ελλάς υπήρξε χώρα που ευνοούσε την διατήρηση του εδαφικού καθεστώτος που προήλθε από τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913 και τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και προσπάθησε να προστατεύσει τα εδάφη της από τους γείτονές της που εποφθαλμιούσαν μέρος τους. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]