Η πρόσφατη κρίση με αφορμή την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στις βραχονησίδες Ίμια αποτελεί στην ουσία την κορυφή «ενός παγόβουνου», που φέρνει στην επιφάνεια τις αληθινές διαστάσεις της «σταθερά αυξομειούμενης» πλέον, από το 1974, ελληνοτουρκικής κρίσης στο Αιγαίο. Η κρίση αυτή καταδεικνύει σαφώς: 1) τις προσπάθειες ανατροπής του νομικού καθεστώτος του Αιγαίου - με την απειλή ενός νέου πλέον casus belli, σε περίπτωση που η Ελλάδα επιχειρήσει να ασκήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα στις βραχονησίδες· 2) την «υποτονικά» ουδέτερη στάση από τους διεθνείς οργανισμούς, την Ευρωπαϊκή Ένωση (που αδυνατεί να εγγυηθεί την ασφάλεια των κοινοτικών εξωτερικών συνόρων), τους συμμάχους και τους εταίρους· 3) τη μεγιστοποίηση του «επιδιαιτητικού» ρόλου των ΗΠΑ στην περιοχή ως μοναδικής αποδεκτής «φερέγγυας» παγκόσμιας υπερδύναμης. Η ελληνική στάση στο ζήτημα αυτό οφείλει να επιδιώξει σταθερά, ενιαία, μεθοδικά και αποφασιστικά την αποτροπή δημιουργίας «ουδέτερων ζωνών» (buffer zones) στο Αιγαίο, αφού μια τέτοια πράξη θα αποτελέσει την απαρχή της de facto ανατροπής της ασφάλειας και ειρήνης στο ισχύον καθεστώς του Αιγαίου, με απρόβλεπτες μέχρι και εκρηκτικές μελλοντικές συνέπειες.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]