Η ευτυχία, σ` αυτό το έργο, φτάνει να εξαρτάται από την αποφυγή ή μη του πολέμου. Αν κάποιος μπει στη διαδικασία του πολέμου, τότε ο κύκλος είναι αναπόφευκτος· σε κάποιο σημείο θα χάσει. Στις «Ικέτιδες», παρ` όλο που ο πόλεμος έγινε για να διατηρηθεί η θεία και η ανθρώπινη δικαιοσύνη, όταν το έργο τελειώνει, αυτό που μένει ζωντανό στα μάτια μας δεν είναι η δόξα (της νίκης), αλλά η μιζέρια των ανθρώπων που υπήρξαν θύματα του πολέμου. Ο Ευριπίδης απευθυνόταν όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά και σε όλους όσους δελέαζε η ιδέα του πολέμου.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
