Η πένα του Γκιμπράν καλεί τον αναγνώστη να δει τον Ιησού μέσα από τα μάτια μιας μεγάλης και ανόμοιας ομάδας ανθρώπων. Δίνει τον λόγο στον Πέτρο, στη μητέρα του Μαρία, στον Λουκά, στον Πόντιο Πιλάτο, στη Μαρία τη Μαγδαληνή, ακόμη και στον Βαραβά. Παράλληλα, φέρνει στο προσκήνιο και νέους, δημιουργημένους από τον ίδιο χαρακτήρες, συμπεριλαμβανομένου ενός τσαγκάρη από την Ιερουσαλήμ, ενός έλληνα γερο-βοσκού, ακόμη και της μητέρας του Ιούδα.
Η ευρηματική φαντασία συνδυάζεται με τη χριστιανική ανατροφή του Γκιμπράν και γίνεται αφορμή να αντικρίσουμε μια διαφορετική εικόνα του Ιησού, εκείνη του γιου του ανθρώπου, που συντίθεται σε μια μορφή που συνταράσσει την κρατούσα τάξη, αναζητά ηθικές αξίες και καταδεικνύει την απαξία των υλικών αγαθών.
[Από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
