Η ιστορική αυτή μελέτη, μέσα από μία λεπτομερή αναφορά στο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι της ελληνικής ζωής τη δεκαπενταετία 1950-1965, επιχειρεί να αναλύσει τον «ρηματικό λόγο» γύρω από την τεχνική - επαγγελματική εκπαίδευση (ΤΕΕ), όπως αυτός εκφράστηκε μέσα από τις συζητήσεις στη Βουλή, τους νόμους, τα διατάγματα, τις μελέτες. Επιχειρεί ακόμα τη σύγκριση των θέσεων αλλά και των αντιθέσεων και των αντιφάσεων των τριών κυριότερων κομμάτων της περιόδου γύρω από το συγκεκριμένο θέμα και εστιάζει την προσοχή της στις θέσεις Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (ΕΔΑ). Η πολυτεχνική εκπαίδευση και ο τύπος του «ενιαίου μέσου σχολείου», ο οποίος προβάλλεται από την Αριστερά, αποτελεί τον αντίποδα του «διπλού εκπαιδευτικού δικτύου» το οποίο νομοθετήθηκε αλλά δεν καθιερώθηκε το 1965. Γενικά το θέμα της ΤΕΕ εξετάζεται σε σχέση με τις πραγματικές ανάγκες της οικονομίας και της παραγωγής της συγκεκριμένης περιόδου. Η άποψη ότι η ανάπτυξη της ΤΕΕ θα οδηγούσε σε ανάπτυξη την ελληνική οικονομία αποδεικνύεται «κενό γράμμα», αφού η δύσμορφη και δυσανεπτυγμένη ελληνική οικονομία, με την ελάχιστη βιομηχανική ανάπτυξη και τον υπερανεπτυγμένο τριτογενή τομέα, ελάχιστη ανάγκη είχε από εξειδικευμένο τεχνικό προσωπικό.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]