Τα κείμενα στα «Θραύσματα Κατόπτρου» προέρχονται εν μέρει, και πάντως αποτελούν συνέχεια των «Δαρβινικών Θραυσμάτων» ενός κατόπτρου στο οποίο αντικρίζουμε τον εαυτό μας και μέσω αυτού τον κόσμο. Παρά τις ρωγμές και τις ασυνέχειες, παρά τα πολλά και σημαντικά τμήματα που λείπουν, μπορούμε, από όσα έχουμε μπροστά μας, να ιδεασθούμε το κάτοπτρο και να υπολογίσουμε την ακτίνα καμπυλότητάς του. Η θεματολογία εκ πρώτης όψεως παρουσιάζει μια έλλειψη κεντρικής εστίας και δίνει την εικόνα διασποράς. Αυτή όμως είναι μια επιφανειακή και επιπόλαιη εντύπωση. Τα κείμενα αποτελούν ψηφίδες ενός μωσαϊκού. Λιγοστές μόνο ψηφίδες μωσαϊκού που αναπαριστά ένα κοσμοείδωλο, προϊόν της δαρβινικής ερμηνείας του κόσμου. Παρ’ ότι οι θετικές επιστήμες, και οι βιολογικές ειδικότερα, δίνουν την εντύπωση μιας αποστασιοποιήσεως από τον άνθρωπο, ώστε να κερδηθεί η αντικειμενικότητα, είναι προφανές ότι η ενασχόληση με αυτές και η κινητήρια δύναμή τους είναι η γνώση του ανθρώπου.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]