Μια αγκαλιά! Αυτό θέλει πιο πολύ απ’ όλα στον κόσμο ο μικρός Έλβις. Όπου κι αν πάει, στην πόλη, στο πάρκο, στο σταθμό του τρένου, βλέπει ανθρώπους ν’ αγκαλιάζονται. Ο κακόμοιρος ο Έλβις! Όλοι τον αποφεύγουνε. «Μια αγκαλιά, παρακαλώ πολύ. Υπάρχει κάποιος να μου χαρίσει μια αγκαλιά;». Κρίμα! Κανείς δε θέλει. Απογοητευμένος, σκέφτεται να τα παρατήσει, να το πάρει απόφαση ότι σ’ αυτό τον κόσμο κανείς δε θα τον αγκαλιάσει, όταν. . . ακούει μια φωνούλα μέσα στο πλήθος. «Θα ήθελε κάποιος να μου δώσει ένα φιλί;». Μήπως είναι η τελευταία ευκαιρία του Έλβις να κάνει ένα φίλο;
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
