Στη Μόσχα του 1930 ένας νεαρός δημοσιογράφος γράφει ένα μυθιστόρημα για τα χρόνια του εμφυλίου και το διασκευάζει για το θέατρο. Η είσοδος του ήρωα στους λογοτεχνικούς κύκλους, τα προβλήματα με τη λογοκρισία, το πάθος του για το μαγικό κόσμο του θεάτρου και ο παραλογισμός αυτού του κόσμου, όλα αναδύονται ανάγλυφα μέσα από τη σατιρική, κοφτερή και διεισδυτική ματιά του Μπουλγκάκοφ. Ο φθόνος μεταξύ των λογοτεχνών, το απολυταρχικό καθεστώς, οι μηχανορραφίες στα παρασκήνια, ο μεγάλος σκηνοθέτης Κ. Σ. Στανισλάφσκι και η περίφημη υποκριτική μέθοδός του, όλα προβάλλουν ξεκαρδιστικά, παράλογα, άγρια και εν τέλει τραγικά μπροστά στα μάτια του νέου συγγραφέα, που αγωνιά να μιλήσει για το ταραγμένο παρελθόν, το παρελθόν που η χώρα προτιμά να ξεχάσει και οι σημαντικότεροι εκπρόσωποι της τέχνης της επιλέγουν να αγνοούν. Σε αυτό το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα ο Μπουλγκάκοφ, ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς της σοβιετικής περιόδου, περιγράφει με το απαράμιλλο χιούμορ του γεγονότα και καταστάσεις που σημάδεψαν τη ζωή του. Ημιτελές, γιατί ο συγγραφέας θέλησε πρώτα να ολοκληρώσει το αριστούργημά του «Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα», αλλά και ολοκληρωμένο, αφού ξετυλίγει όλη την γκάμα των χρωμάτων του, γοητεύει τον αναγνώστη και τον συνεπαίρνει καθώς του αποκαλύπτει έναν κόσμο κρυμμένο πίσω από την αυλαία της Ιστορίας και της φήμης.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]