Ο παρών τόμος, προϊόν διετούς σεμιναριακού κύκλου (1999-2001) της Εταιρείας Θρησκειολογικών Ερευνών, είναι αφιερωμένος στους τρόπους με τους οποίους οι ανθρώπινες κοινότητες, οι πολιτισμοί και οι θρησκείες αντιμετώπισαν πρακτικά το θάνατο και στους μύθους που κατασκεύασαν για τη μεταθανάτια μοίρα της ψυχής. Οι συγγραφείς - θρησκειολόγοι, θεολόγοι, ανθρωπολόγοι, ιστορικοί και ειδικοί ερευνητές - ξετυλίγουν το κουβάρι μιας δαιδαλώδους αναζήτησης που ξεκινάει από τις φυλετικές κοινωνίες της Ωκεανίας και της Αφρικής, περνάει από τις αρχαίες αυτοκρατορίες του Μεξικού, της Αιγύπτου και του Ιράν, εξετάζει τον αρχαίο ελληνικό κόσμο και τα τελετουργικά ήθη της σύγχρονης αγροτικής Ελλάδας, στέκεται στο «ανορθόδοξο» ρεύμα του Γνωστικισμού και στις μείζονες μονοθεϊστικές παραδόσεις του Ιουδαϊσμού, του Χριστιανισμού και του Ισλάμ, για να καταλήξει στους μεγάλους ασιατικούς πολιτισμούς της Ινδίας, της Κίνας, του Θιβέτ και της Ιαπωνίας· ερευνά αρχαιολογικά ευρήματα και γραπτές μαρτυρίες, προφορικές παραδόσεις και επιτόπιες καταγραφές, ανασυνθέτοντας ένα γοητευτικό και μυστηριώδες μωσαϊκό απαντήσεων που δοκιμάστηκαν στην έσχατη ανθρώπινη αγωνία: τι υπάρχει πίσω από το θάνατο;
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
