Η αδιανόητα σιωπηλή μοίρα, αυτή που αποφασίζει με συνοπτικές διαδικασίες, άγγιξε τον Άρη Νικολάου και τον εκτόξευσε στα ύψη, προικίζοντάς τον με δόξα και χρήμα. Είχε πιστέψει ότι αυτά ήταν αρκετά για να κρύψουν τις πληγές από τα παιδικά του χρόνια, αυτές που είχε πετάξει άτσαλα στο υπόγειο του μυαλού του. . . Τ` άφησε όλα πίσω όταν έγινε σούπερ σταρ και εγκαταστάθηκε στο Βερολίνο, πρώτο βιολί στη Χέρτα. Κι όταν θέλησε να επιστρέψει στην Αθήνα, κατάλαβε ότι απ` τη γυναίκα του και τα παιδιά του τον χώριζε το χάος της Σαντορίνης. . . Ο εγωισμός του κατέρρευσε, όταν χτύπησε σοβαρά κι έχασε το νεφρό του. Έπρεπε κάποιος να τον σώσει.. Κι εκεί ήρθε ραγδαία το παρελθόν του για να τον στηρίξει, καταρρακώνοντάς τον. (. . .) Δεν τον μαλάκωσε ούτε το νεφρό που του δώρισαν (. . .). Συνέχισε να ακροβατεί σε τεντωμένο και φθαρμένο σκοινί, μπλέκοντας σε αδιέξοδες καταστάσεις. (. . .) Μια συναρπαστική ιστορία που κόβει την ανάσα κι αιχμαλωτίζει όλες τις αισθήσεις, μια σκληρή ηθογραφία γροθιά στο στομάχι. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]