Αμέτρητα είναι τα κάστρα και οι πύργοι που ορθώθηκαν στα ελληνικά τα χώματα, από χέρια ελληνικά, βυζαντινά, φράγκικα και τούρκικα. Πολλά από αυτά ερειπώθηκαν ή αφανίστηκαν στο διάβα των αιώνων.

Εκείνα όμως που απέμειναν έως τις μέρες μας ολόρθα, παραμένουν άγρυπνοι φρουροί της ανθρώπινης πολιτιστικής κληρονομιάς, στέκουν βουβοί μάρτυρες ενός ένδοξου παρελθόντος και πάνω τους αντικατοπτρίζονται τα βάσανα, οι καημοί και οι χαρές εκείνων που κατοίκησαν σ` αυτό τον τόπο. Είναι τα πιο υποβλητικά, τα πιο αθάνατα μνημεία των εθνικών μας αγώνων.

Οι ακροπόλεις, τα κάστρα και οι πύργοι πάντα συγκινούσαν τους ανθρώπους με την άφωνη παρουσία τους, είτε γιατί αυτοί επιζητούν τη γνώση και τη μάθηση, είτε γιατί ακτινοβολούν πάνω τους ένα ρομαντικό αίσθημα που μας γυρίζει πίσω στο παρελθόν.

Ιδιαίτερα τυχερή στάθηκε η μεσσηνιακή γη και οι ακτές της γιατί πάνω στα χώματά τους οικοδομήθηκαν, σε διάφορες εποχές, άφθαστα μνημεία της φρουριακής αρχιτεκτονικής. Κάποια από αυτά οι αιώνες και τα πυροβόλα όπλα των εχθρών δεν τα έσβησαν.

Παρέμειναν καλά συντηρημένα και μπορούν να καυχώνται πως δεν ένοιωσαν ποτέ ερημιά και εγκατάλειψη. Γιατί ανάμεσά τους, εκεί που κάποτε διάβαιναν αρχαίοι `Ελληνες πολεμιστές, αργότερα Βυζαντινοί στρατιώτες, Φράγκοι ιππότες και Οθωμανοί κατακτητές σήμερα βαδίζουν άνθρωποι που θέλουν να αφουγκραστούν τη σημαντική ιστορία και τους απίθανους θρύλους τους.

(από τον πρόλογο του συγγραφέα)