Οι φωτογραφίες είναι χρώματα και σιωπές. Όμως στην Ελλάδα η Φωτο-Γραφή του παρελθόντος είναι γεμάτη χρώματα και ήχους. Είναι οι μαγευτικοί μύθοι, τα γεγονότα -μικρά και μεγάλα-, είναι, τα συμβάντα, ηρωικά και ασήμαντα, είναι οι επώνυμοι και οι αφανείς που έζησαν, πέρασαν και έγραψαν για τους τόπους, και πάντα είναι το φυσικό περίγραμμα και ο ήλιος που το φωτίζει αιώνες ίδια, κατ` εποχές αλλιώτικα.

Μια χώρα είναι πάντα γοητευτική όταν την ανακαλύπτεις, την περπατάς και τη γνωρίζεις. Μια φωτογράφιση, όμως, από ψηλά όχι μόνο αλλάζει την αισθητική μας αντίληψη για το χώρο αλλά γίνεται ταυτόχρονα και μια αλήθεια ισότονα μεταφυσική και ρεαλιστική. Αλλά και οι εικόνες στο ύψος του ανθρώπου μας περπατούν στους χώρους σα να μας αγκαλιάζει ο φυσικός περίγυρος.

Στο ημερολόγιο αυτό κάθε εικόνα δίνει την ευκαιρία να νιώσουμε ένα πρωτόγνωρο αίσθημα που συνταιριάζει ταυτόχρονα το οικείο και το ανοίκειο. Τα εντυπωσιακά λείψανα από το αρχαίο παρελθόν της χώρας θα ξεδιπλωθούν σαν μια μαγευτική βεντάλια γεμάτη εικόνες, γνωστές αλλά και καινούργιες.

Τα μινωικά ανάκτορα της Κρήτης απλώνουν το σιωπηλό τους μεγαλείο με την εντυπωσιακή πολυπλοκότητα οδηγώντας τη φαντασία του αναγνώστη σε αυτόν τον πολιτισμό που θαλασσοκρατούσε στη Μεσόγειο, αγαπούσε τη φύση και τις τελετές και σμίλευε σε μικροτεχνία τα αριστουργήματά του.

Οι αρχαίοι Έλληνες λάτρευαν τον κάθε θεό σε τόπο που ταίριαζε στην προσωπικότητα και τις ιδιότητές του. Ποτέ ο φυσικός περίγυρος δεν ήταν τυχαίος. Έτσι οι θεοί κατοίκησαν αντίστοιχα στα τοπία που αναδείκνυαν την ομορφιά και τη δύναμή τους. Τοπία γαλήνια ή αυστηρά, τοπία μεγαλειώδη ή ειρηνικά, τοπία επιβλητικά, βουκολικά ή θαλασσινά, τοπία θεϊκά σε θεϊκούς τόπους.

Τα ερείπια των πόλεων που οι περισσότερες διέτρεξαν ζωή που ξεπερνά τα χίλια χρόνια, τα φρούτα που επιβλέπουν πεδιάδες, θάλασσες και βουνά από τα προϊστορικά χρόνια έως την οθωμανική κατάκτηση και τα αρχαία θέατρα που κοιτούν υπερήφανα τους ουρανούς αναζητούν τα αγάλματα που στόλιζαν τους χώρους τους και τώρα στέκουν στοχαστικά στις αίθουσες των μουσείων.

Ο αναγνώστης-θεατής θα περιπλανηθεί στον σιωπηλό-εύλαλο κόσμο των ερειπίων αγγίζοντας κάτι από το "αρχαίο φως" στη φωτοπερίχυτη Ελλάδα.

(από την εισαγωγή της συγγραφέως)