Άνθρωποι που περπατούν σαν δένδρα, γιατί το μάτι του φωτογράφου κοντόφθαλμο, δεν βλέπει πέρα από τη γωνιά του φακού, πέρα από το ασπρόμαυρο είδωλο της πραγματικότητας, πέρα από το ημίφως της κάθε ημέρας. Χρειάζεται ένα άγγιγμα ιδιαίτερο για να λευτερωθεί το βλέμμα στην αλήθεια. Ως τότε, παρηγοριά η ομορφιά της απεικόνισης με ό,τι μπορεί αυτή ν` ανακαλύψει.
